Zajęcia w Teatrze Polskim prowadziła Marta Kuźmiak
środa, 24 września 2008
wtorek, 16 września 2008
niedziela, 14 września 2008
Zajęcia edukacyjno-terapeutyczne
15. IX, 22.IX, 29.IX .2008
Zajęcia edukacyjno-terapeutyczne
Galeria Miejska
wystawa „Ganga” E.Terlikowskiej,
godz.15.30
Zajęcia edukacyjno-terapeutyczne
Galeria Miejska
wystawa „Ganga” E.Terlikowskiej,
godz.15.30
18. IX.2008
Zajęcia edukacyjno-terapeutyczne
Galeria Miejska - wystawa „Ganga” E.Terlikowskiej, godz.16.00
Zajęcia edukacyjno-terapeutyczne
Galeria Miejska - wystawa „Ganga” E.Terlikowskiej, godz.16.00
Elżbieta Terlikowska-
studia w PWSSP we Wrocławiu. Dyplom w 1974 r. na Wydziale Projektowania Form Przemysłowych pod kierunkiem profesora Krzysztofa Meissnera. Obroniła również dyplom z malarstwa w pracowni profesora Józefa Hałasa. Scenograf, kostiumolog. Zajmuje się również grafiką użytkową i małą formą graficzną.
studia w PWSSP we Wrocławiu. Dyplom w 1974 r. na Wydziale Projektowania Form Przemysłowych pod kierunkiem profesora Krzysztofa Meissnera. Obroniła również dyplom z malarstwa w pracowni profesora Józefa Hałasa. Scenograf, kostiumolog. Zajmuje się również grafiką użytkową i małą formą graficzną.
Sztuka Aktywności
Realizacja zadania publicznego z zakresu rozwiązywania problemów społecznych „Program poprawy jakości życia osób niepełnosprawnych”
nazwa własna zadania:
„Sztuka Aktywności” - Aktywizacja Społeczna Osób Niepełnosprawnych Umysłowo:
23. IX.2008
Warsztaty teatralne -Teatr Polski
Osoby prowadzące: Natalia Kabanow
Marta Kuźmiak
Teatr Polski we Wrocławiu
ul.G.Zapolskiej 3
Godz. 12.00
Program finansowany przez Samorząd Miasta Wrocławia
http://www.wroclaw.pl/
nazwa własna zadania:
„Sztuka Aktywności” - Aktywizacja Społeczna Osób Niepełnosprawnych Umysłowo:
23. IX.2008
Warsztaty teatralne -Teatr Polski
Osoby prowadzące: Natalia Kabanow
Marta Kuźmiak
Teatr Polski we Wrocławiu
ul.G.Zapolskiej 3
Godz. 12.00
Program finansowany przez Samorząd Miasta Wrocławia
http://www.wroclaw.pl/
Wszechnica Teatralna
WSZECHNICA TEATRALNA
Bezpłatne sobotnie spotkania z twórcami, teoretykami i miłośnikami teatru w Teatrze Polskim we Wrocławiu.
We Wrocławiu żyją i działają wybitni teatrolodzy, naukowcy, miłośnicy teatru. Wrocław ma piękną tradycję teatralną - tu odbywały się festiwale studenckie, tu działali Jerzy Grotowski, Henryk Tomaszewski, Jerzy Grzegorzewski. Mamy wszystko. Kilka teatrów - klasyczny, współczesny, komediowy, lalkowy, pantomimę. Brak jednak nam i widzom, zarówno młodym, jak i starszym, możliwości poszerzania i pogłębiania zagadnień związanych z odbiorem sztuki teatru.
Teatr Polski chce stworzyć miejsce, gdzie każdy będzie mógł poznać historię teatru, oswoić i komentować współczesne zjawiska, techniki, które przenikają do teatru, chce inicjować spotkania z mistrzami, artystami teatru, pokazywać archiwalne spektakle, organizować warsztaty. Wszechnica Teatralna będzie przestrzenią egalitarną - każdy będzie mógł uczestniczyć w naszych zajęciach. Nie stawiamy ograniczeń wiekowych, a zajęcia będą bezpłatne. Aby zajęcia były dostępne dla wszystkich, również osób spoza Wrocławia, będą się one odbywały w weekendy. Obecność na zajęciach będzie uprawniała do zniżek na spektakle Teatru Polskiego.
Program projektu Wszechnicy opracowany na sezon 2008/2009 obejmowałby dwa spotkania w miesiącu. Wśród nich:
jeden godzinny wykład z historii teatru,
dyskusję panelową o zagadnieniach dotyczących współczesnego teatru,
jeden trzygodzinny warsztat przybliżający wybraną sztukę teatru lub półtoragodzinny warsztat aktorski dla osób niepełnosprawnych,
jedno godzinne spotkanie z artystą teatru,
projekcję spektaklu wybranego artysty teatru poprzedzoną wykładem, a zakończoną rozmową.
Do współpracy z Teatrem Polskim w ramach Wszechnicy chcemy zaprosić pracowników naukowych Uniwersytetu Wrocławskiego, Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Warszawskiego, wykładowców Akademii Teatralnej i Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, dziennikarzy, krytyków teatralnych oraz aktorów, reżyserów, dramaturgów, scenografów i innych.
Bezpłatne sobotnie spotkania z twórcami, teoretykami i miłośnikami teatru w Teatrze Polskim we Wrocławiu.
We Wrocławiu żyją i działają wybitni teatrolodzy, naukowcy, miłośnicy teatru. Wrocław ma piękną tradycję teatralną - tu odbywały się festiwale studenckie, tu działali Jerzy Grotowski, Henryk Tomaszewski, Jerzy Grzegorzewski. Mamy wszystko. Kilka teatrów - klasyczny, współczesny, komediowy, lalkowy, pantomimę. Brak jednak nam i widzom, zarówno młodym, jak i starszym, możliwości poszerzania i pogłębiania zagadnień związanych z odbiorem sztuki teatru.
Teatr Polski chce stworzyć miejsce, gdzie każdy będzie mógł poznać historię teatru, oswoić i komentować współczesne zjawiska, techniki, które przenikają do teatru, chce inicjować spotkania z mistrzami, artystami teatru, pokazywać archiwalne spektakle, organizować warsztaty. Wszechnica Teatralna będzie przestrzenią egalitarną - każdy będzie mógł uczestniczyć w naszych zajęciach. Nie stawiamy ograniczeń wiekowych, a zajęcia będą bezpłatne. Aby zajęcia były dostępne dla wszystkich, również osób spoza Wrocławia, będą się one odbywały w weekendy. Obecność na zajęciach będzie uprawniała do zniżek na spektakle Teatru Polskiego.
Program projektu Wszechnicy opracowany na sezon 2008/2009 obejmowałby dwa spotkania w miesiącu. Wśród nich:
jeden godzinny wykład z historii teatru,
dyskusję panelową o zagadnieniach dotyczących współczesnego teatru,
jeden trzygodzinny warsztat przybliżający wybraną sztukę teatru lub półtoragodzinny warsztat aktorski dla osób niepełnosprawnych,
jedno godzinne spotkanie z artystą teatru,
projekcję spektaklu wybranego artysty teatru poprzedzoną wykładem, a zakończoną rozmową.
Do współpracy z Teatrem Polskim w ramach Wszechnicy chcemy zaprosić pracowników naukowych Uniwersytetu Wrocławskiego, Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Warszawskiego, wykładowców Akademii Teatralnej i Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, dziennikarzy, krytyków teatralnych oraz aktorów, reżyserów, dramaturgów, scenografów i innych.
Wszechnica Teatralna
Nie siedź w domu, przyjdź do nas, czekamy na Ciebie
Warsztaty dla młodzieży niepełnosprawnej umysłowo w Teatrze Polskim
W ramach Wszechnicy Teatralnej projektu edukacyjnego dla młodzieży finansowanego przez Ministerstwo Kultury, Teatr Polski we Wrocławiu proponuje młodym miłośnikom teatru warsztaty aktorskie prowadzone przez zawodowych aktorów. W tym roku zapraszamy na dwa niezależne półtoragodzinne warsztaty w soboty:
18 października o godz. 14
oraz 16 grudnia również o godzinie 14.
Warsztaty odbędą się w Teatrze Polskim na ul. Zapolskiej 3 (wejście od ulicy Bogusławskiego).
Program warsztatów został przygotowany we współpracy z terapeutami Stowarzyszenia Świat Nadziei, którzy będą również uczestniczyć w zajęciach. Zatem młodzież spędzi czas nie tylko w doborowym - aktorskim towarzystwie, ale również pod opieka profesjonalistów.
Serdecznie zapraszamy.
Warsztaty są bezpłatne.
Aby się na nie zapisać, prosimy telefonować pod numer telefonu:
A.Chojnacka – 507431127
A.Kamiński - 510598214
Z poważaniem
Krzysztof Mieszkowski
Dyrektor Teatru Polskiego we Wrocławiu
Warsztaty dla młodzieży niepełnosprawnej umysłowo w Teatrze Polskim
W ramach Wszechnicy Teatralnej projektu edukacyjnego dla młodzieży finansowanego przez Ministerstwo Kultury, Teatr Polski we Wrocławiu proponuje młodym miłośnikom teatru warsztaty aktorskie prowadzone przez zawodowych aktorów. W tym roku zapraszamy na dwa niezależne półtoragodzinne warsztaty w soboty:
18 października o godz. 14
oraz 16 grudnia również o godzinie 14.
Warsztaty odbędą się w Teatrze Polskim na ul. Zapolskiej 3 (wejście od ulicy Bogusławskiego).
Program warsztatów został przygotowany we współpracy z terapeutami Stowarzyszenia Świat Nadziei, którzy będą również uczestniczyć w zajęciach. Zatem młodzież spędzi czas nie tylko w doborowym - aktorskim towarzystwie, ale również pod opieka profesjonalistów.
Serdecznie zapraszamy.
Warsztaty są bezpłatne.
Aby się na nie zapisać, prosimy telefonować pod numer telefonu:
A.Chojnacka – 507431127
A.Kamiński - 510598214
Z poważaniem
Krzysztof Mieszkowski
Dyrektor Teatru Polskiego we Wrocławiu
piątek, 12 września 2008
Teatr Polski - Artur Urbański - ŻYCIE I ŚMIERĆ BARBARY KRAPP
Artur Urbański - ŻYCIE I ŚMIERĆ BARBARY KRAPP
W ramach Czynnych Poniedziałków w Teatrze Polskim mieliśmy okazję wysłuchać dramatu "Życie i śmierć Barbary Krapp". Artur Urbański tym razem w potrójnej roli: autora dramatu, reżysera i aktora, przedstawił nam historię kobiety, która nie mogąc poradzić sobie z własnym życiem, zamyka się w swoim wewnętrznym świecie. Tą kobietą jest właśnie tytułowa Barbara Krapp - w tej roli Teresa Sawicka. I to wokół niej ogniskuje się cała akcja dramatu.
Barbara opowiada nam historię swojego życia. Jest to chaotyczny ciąg wspomnień, w którym zwykle przeważają zabawne anegdotki. Tylko co jakiś czas wspomina o tym, że była dobrą matką, a jej dzieciom żyje się teraz lepiej. Jedynie widmo "czarnego ptaszka bez jednego oczka" wkrada się w jej wyimaginowany świat, uświadamiając, że w tym pięknym obrazku coś jest jednak nie tak.
Teraz Barbara opiekuje się niepełnosprawnym dzieckiem zamożnej pary. Pary, której wzajemne relacje opierają się na obustronnej ironii i sarkazmie. Subtelnie prowadzona rola matki niepełnosprawnego chłopca (Monika Szalaty) wnosi do sztuki powiew świeżości. Widz ma wrażenie, że jedynie w niej pozostała jakaś chęć do walki o rodzinę i własne szczęście. Tymczasem dla jej męża (Artur Urbański) obsesją staje się zgłębienie tajemnic Barbary Krapp. Zaczyna spotykać się z jej dziećmi, niczym śledczy wyciąga z nich opowieść o losach rodziny. Wersji wydarzeń jest jednak tak wiele, że do końca nie wiadomo, która z nich jest prawdziwa.
Zatrzymajmy się na chwilę przy dzieciach Barbary. Są to bowiem najbarwniejsze postacie dramatu. Autorowi dramatu udało się stworzyć trzy zupełnie odmienne charaktery. Dla synów najważniejsze są pieniądze. Pierwszy (Michał Mrozek) ma wielkie plany na przyszłość, których od lat nie udaje mu się zrealizować. Nie odnajduje w tym jednak swojej winy. Drugi (Michał Kusztal) patrzy na świat przez pryzmat egoizmu. W oczy rzuca się jego nieokiełznana duma i zaciętość. Niczego się nie boi, nie ma nic, czemu nie dałby rady. Córka (Alicja Kwiatkowska) z kolei pozbyła się wszelkich złudzeń. Nie wierzy w szczęśliwe zakończenia. Jest agresywna, często powtarza, że "najważniejsze jest to, żeby przeżyć". Każde z nich ma pretensje do matki. Czy słuszne? Odpowiedzieć na to pytanie może jedynie Barbara. Jednak ona umiera.
Choć Barbara przed śmiercią zdradza, czym jest tragedia, o której ze wszystkich sił starała się zapomnieć, to jednak nie wszystkie tajemnice zostają rozwiązane. Są sprawy, których nie zamknięto, pozostawiając widzom możliwość wyobrażenia sobie wielu równoległych zakończeń.
"Życie i śmierć Barbary Krapp" jest przedstawieniem o pogubionych marzeniach, braku zrozumienia, przemilczanych kłamstwach. Każdy z bohaterów ma gdzieś głęboko w sobie ukrytą małą tragedię - owego "czarnego ptaszka bez jednego oka", o którym nieustannie wspomina Barbara. Wychodzimy z teatru pełni pytań, zastanawiając się nad tym ile owej Barbary Krapp jest w nas samych.
Tekst: Paulina Dreslerska źródło: Portal G-punkt.p
W ramach Czynnych Poniedziałków w Teatrze Polskim mieliśmy okazję wysłuchać dramatu "Życie i śmierć Barbary Krapp". Artur Urbański tym razem w potrójnej roli: autora dramatu, reżysera i aktora, przedstawił nam historię kobiety, która nie mogąc poradzić sobie z własnym życiem, zamyka się w swoim wewnętrznym świecie. Tą kobietą jest właśnie tytułowa Barbara Krapp - w tej roli Teresa Sawicka. I to wokół niej ogniskuje się cała akcja dramatu.
Barbara opowiada nam historię swojego życia. Jest to chaotyczny ciąg wspomnień, w którym zwykle przeważają zabawne anegdotki. Tylko co jakiś czas wspomina o tym, że była dobrą matką, a jej dzieciom żyje się teraz lepiej. Jedynie widmo "czarnego ptaszka bez jednego oczka" wkrada się w jej wyimaginowany świat, uświadamiając, że w tym pięknym obrazku coś jest jednak nie tak.
Teraz Barbara opiekuje się niepełnosprawnym dzieckiem zamożnej pary. Pary, której wzajemne relacje opierają się na obustronnej ironii i sarkazmie. Subtelnie prowadzona rola matki niepełnosprawnego chłopca (Monika Szalaty) wnosi do sztuki powiew świeżości. Widz ma wrażenie, że jedynie w niej pozostała jakaś chęć do walki o rodzinę i własne szczęście. Tymczasem dla jej męża (Artur Urbański) obsesją staje się zgłębienie tajemnic Barbary Krapp. Zaczyna spotykać się z jej dziećmi, niczym śledczy wyciąga z nich opowieść o losach rodziny. Wersji wydarzeń jest jednak tak wiele, że do końca nie wiadomo, która z nich jest prawdziwa.
Zatrzymajmy się na chwilę przy dzieciach Barbary. Są to bowiem najbarwniejsze postacie dramatu. Autorowi dramatu udało się stworzyć trzy zupełnie odmienne charaktery. Dla synów najważniejsze są pieniądze. Pierwszy (Michał Mrozek) ma wielkie plany na przyszłość, których od lat nie udaje mu się zrealizować. Nie odnajduje w tym jednak swojej winy. Drugi (Michał Kusztal) patrzy na świat przez pryzmat egoizmu. W oczy rzuca się jego nieokiełznana duma i zaciętość. Niczego się nie boi, nie ma nic, czemu nie dałby rady. Córka (Alicja Kwiatkowska) z kolei pozbyła się wszelkich złudzeń. Nie wierzy w szczęśliwe zakończenia. Jest agresywna, często powtarza, że "najważniejsze jest to, żeby przeżyć". Każde z nich ma pretensje do matki. Czy słuszne? Odpowiedzieć na to pytanie może jedynie Barbara. Jednak ona umiera.
Choć Barbara przed śmiercią zdradza, czym jest tragedia, o której ze wszystkich sił starała się zapomnieć, to jednak nie wszystkie tajemnice zostają rozwiązane. Są sprawy, których nie zamknięto, pozostawiając widzom możliwość wyobrażenia sobie wielu równoległych zakończeń.
"Życie i śmierć Barbary Krapp" jest przedstawieniem o pogubionych marzeniach, braku zrozumienia, przemilczanych kłamstwach. Każdy z bohaterów ma gdzieś głęboko w sobie ukrytą małą tragedię - owego "czarnego ptaszka bez jednego oka", o którym nieustannie wspomina Barbara. Wychodzimy z teatru pełni pytań, zastanawiając się nad tym ile owej Barbary Krapp jest w nas samych.
Tekst: Paulina Dreslerska źródło: Portal G-punkt.p
Czynne poniedziałki w Teatrze Polskim
Artur Urbański - ŻYCIE I ŚMIERĆ BARBARY KRAPP.
Historia zwykłej kobiety, wdowy i matki trójki dzieci, która opiekuje się niepełnosprawnym dzieckiem zamożnego małżeństwa. Opowieść kobiety jest złożona ze strzępków wspomnień, zaprawionych ironią, czasami pięknych, najczęściej jednak przerażających i zmierza do odkrycia najbardziej dręczącego wspomnienia jej życia.
Artur Urbański - reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta. Autor nagrodzonej na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni Bellissimy. W Teatrze Rozmaitości w Warszawie wyreżyserował Howie i Rookie Lee Marka O'Rowe'a (2001) oraz Obróbkę Martina Crimpa (2002).
Wystąpili: Teresa Sawicka, Monika Szalaty, Alicja Kwiatkowska, Ewa Kamas, Michał Mrozek, Jan Blecki, Michał Kusztal, Bartek Runiewski-Markiewicz i Artur Urbański.
Czytanie zrealizowane we współpracy ze Stowarzyszeniem "Świat Nadziei".Specjalne podziekowania dla Teresy Runiewskiej i Agnieszki Chojnackiej.
Historia zwykłej kobiety, wdowy i matki trójki dzieci, która opiekuje się niepełnosprawnym dzieckiem zamożnego małżeństwa. Opowieść kobiety jest złożona ze strzępków wspomnień, zaprawionych ironią, czasami pięknych, najczęściej jednak przerażających i zmierza do odkrycia najbardziej dręczącego wspomnienia jej życia.
Artur Urbański - reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta. Autor nagrodzonej na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni Bellissimy. W Teatrze Rozmaitości w Warszawie wyreżyserował Howie i Rookie Lee Marka O'Rowe'a (2001) oraz Obróbkę Martina Crimpa (2002).
Wystąpili: Teresa Sawicka, Monika Szalaty, Alicja Kwiatkowska, Ewa Kamas, Michał Mrozek, Jan Blecki, Michał Kusztal, Bartek Runiewski-Markiewicz i Artur Urbański.
Czytanie zrealizowane we współpracy ze Stowarzyszeniem "Świat Nadziei".Specjalne podziekowania dla Teresy Runiewskiej i Agnieszki Chojnackiej.
Warsztaty terapii przez ruch
Terapia przez ruch - jest zaliczana do elementów arteterapii. Tutaj podstawowe elementy tańca: ruch i rytm stają się drogą do uzyskania harmonii ciała i umysłu, ułatwiają poznanie siebie i swoich emocji, a także komunikację interpersonalną z innymi ludźmi. „Terapia przez ruch” jest swojego rodzaju psychologicznym użyciem ruchu, gdzie ciało i dusza stanowią jedność. To proces powodujący fizyczną i psychiczną integrację osoby. „Terapia przez ruch” nie zastępuje właściwej terapii, pełni funkcje wspomagające tzn. wyzwala u uczestników aktywność ruchową, poprawia ogólną kondycję fizyczną i psychiczną, pozwala na odreagowanie napięć i negatywnych emocji, a także wpływa na rozwój kreatywności. Włączając do zajęć elementy tańca współczesnego dajemy uczestnikom możliwość tworzenia ich własnych kompozycji tanecznych, krótkich improwizacji, które mają swoje zastosowanie w przygotowywanych spektaklach. Bardzo istotną rolę w prowadzeniu tej formy terapii jest podejście osoby prowadzącej tego typu zajęcia do grupy osób z którą pracuje, istotna jest tutaj empatia, budowanie wzajemnego zaufania i dbanie o bezpieczeństwo uczestników. Bardzo duża rolę odgrywa podczas tych zajęć muzyka, która jest ich nieodzownym elementem. Pamiętać jednak należy aby była ona stosowana w zależności od stanu psychicznego uczestników, ich kondycji i nastroju.kondycji i nastroju.
Ewelina Dąbrowska - terapeuta, pedagog, fizjoterapeuta. Prowadzi zajęcia z zakresu terapii ruchem i tańcem w placówkach pomocy społecznej, w szpitalach na oddziałach psychiatrycznych oraz zajęcia taneczne z młodzieżą i dziećmi. Obecnie kontynuuje studia pedagogiczne, pracuje w poradni ochrony zdrowia psychicznego jako terapeuta i choreoterapeuta oraz w Centrum Kultury Śląskiej jako instruktor tańca i aerobiku.Doświadczenie zdobyła we współpracy ze Śląskim Teatrem Tańca podczas warsztatów tanecznych i terapeutycznych, jak również w licznych formacjach tanecznych.Proponowany warsztat jest programem tańców dla grupy inspirowanym tańcami integracyjnymi, dawnymi, folklorystycznymi i tańcami w kręgu.
Beata Grzelak– Szweda - pracuje w Śląskim Teatrze Tańca od 2000 roku. Ukończyła studia socjologii o specjalności praca socjalna na Uniwersytecie Śląskim. Uczestniczyła w Międzynarodowych Warsztatach Tańca Integracyjnego, prowadzonych przez Pietro Cardillo i Victorię Day Fox, warsztatach Terapii przez ruch prowadzonych przez specjalistów ze Stanów Zjednoczonych ( Lynn Kable, Joe Martino, Gail Frizzel, Teya Sepiniuk), w warsztatach “Muzyka i ruch w działaniach terapeutycznych” przy Akademii Muzycznej w Katowicach. Od kilku lat sama prowadzi Warsztaty Terapii przez Ruch oraz Tańca Integracyjnego. Na co dzień prowadzi zajęcia z zakresu terapii przez ruch i realizuje spektakle z osobami niepełnosprawnymi, podopiecznymi Domów Pomocy Społecznej i Warsztatów Terapii Zajęciowej. Jeden ze spektakli zdobył wyróżnienie na Przeglądzie Twórczości Mieszkańców Domów Pomocy Społecznej w Dąbrowie Górniczej oraz na festiwalu Twórczości Osób Starszych i Niepełnosprawnych w Chorzowie.
Subskrybuj:
Komentarze (Atom)
